Panama-San Blas-Cartagena-Santa Marta-Palomino

13 januari 2018 - Santa Marta, Colombia

Panama City

We hebben slechts 5 dagen in Panama en kiezen ervoor om alleen in Panama City te verblijven. We genieten deze dagen vooral van ons “eigen” appartementje en het zwembad op het dak. Het is fijn om weer even een soort van huishouden te hebben, grappig dat je daar dan toch weer behoefte aan kunt hebben. Alleen kerstavond hebben we in een restaurant gegeten, de rest van de avonden hebben we lekker burgerlijk zelf gekookt. Ze hadden zelfs glutenvrije spaghetti! 

We maken een wandeling door Panama Viejo (het oude gedeelte), dit bestaat voornamelijk uit gezellige restaurantjes, barretjes en hippe koffietentjes. Het nieuwe gedeelte bestaat uit enorme gebouwen en de skyline doet me een beetje aan Dubai denken. Vanuit de oude stad heb je een prachtig uitzicht op de skyline. Ook het Panamakanaal slaan we niet over, we vertrekken vroeg in de ochtend naar het Miraflora infocenter in de hoop een schip te kunnen spotten. We hebben geluk en kunnen 3 schepen bewonderen, daarna het museum bezocht om wat te leren over de geschiedenis van het Panamakanaal. Nog even een veel te duur drankje op de rooftopbar van Tantalo in het oude centrum en dan zit ons bliksembezoek aan Panama er alweer op. 

San Blas 

Op 1e kerstdag vertrekken we om 05:00 uur richting de San Blas eilanden. De San Blas eilanden zijn een archipel van 357 eilanden voor de kust van Panama. Ongeveer 40 eilanden worden bewoond door 300.000 Kuna-Indianen. We rijden naar een dorpje waar we vervolgens op een bootje stappen die ons naar de zeilboot genaamd Sangria brengt. Onderweg ontmoeten we onze bootgenoten, in totaal zijn we met 10 personen. Twee Australische studenten van begin 20, twee Noorse vrienden van begin 40, een Zwitsers stel van begin 30 en een Frans stel van eind 20. Een mooi gezelschap om 5 dagen mee op een boot door te brengen. Als we bij de Sangria aankomen worden we welkom geheten door Captain Mike en zijn crew. We geven onze paspoorten af om de uitreisstempel van Panama te ontvangen en genieten van een ontbijtje op de boot. Na het ontbijt zijn we klaar voor vertrek en starten we de tocht naar de San Blas eilanden. Deze trip stond hoog op onze bucketlist en het voelt een beetje vreemd dat we er nu dan echt zijn. De eilanden zijn stuk voor stuk prachtig! Witte stranden en kraakhelder water in verschillende kleuren groen en blauw. Het is erg gezellig op de boot en Captain Mike kan ook nog eens geweldig koken. We hebben de mogelijkheid om te snorkelen, vissen of gewoon lekker op het dek of strand genieten van een koud biertje of een kokosnoot. Na drie dagen San Blas is het tijd om de zeeziekte pilletjes in te nemen en maken we ons klaar voor 2 à 3 dagen op open zee. In december is de zee ruig en we worden goed voorbereid op wat komen gaat, namelijk golven tot wel 5 of 6 meter hoog! Aan boord is geen douche aanwezig, de afgelopen 3 dagen was de zee onze douche. Dit zal op open zee niet mogelijk zijn en Captain Mike trakteert ons op een zoetwater douche uit een grote plantenspuit. Hier waren mijn haren inmiddels wel aan toe! Fris en fruitig beginnen we aan de tocht richting Colombia. Als snel bereiken we de open zee en ruilen we het rustige water in voor ruige golven. Vanaf dit moment is alcohol verboden en de groep wordt steeds rustiger door de zeeziekte pilletjes. Helaas heeft dit niet voor iedereen hetzelfde effect en al snel hangt de eerste overboord om de heerlijk vismaaltijd weer aan de zee te doneren. Eerlijk gezegd is het ook geen pretje, de golven zijn daadwerkelijk 5 meter hoog en jezelf voortbewegen op de boot is een hele uitdaging. We kunnen nu ook niet meer het dek op, want ga je overboord dan heb je een zeemansgraf zo simpel is het. Iedereen ligt op bed of hangt in de kajuit wachtend op land en dat kan nog wel even duren. Vincent helpt Captain Mike de eerste nacht en staat een paar uur achter het roer als we allemaal wat proberen te slapen, inclusief Captain Mike. We zijn nu overgeleverd aan Captain Vincent! We hebben een piepkleine privé kamer met alleen een bed van muur tot muur en een klein raampje. De eerste nachten hebben we prima geslapen, nu is dat wel anders! Het raampje kan niet meer open door de hoge golven, daarnaast heb je het gevoel dat je in de breakdance ligt. We slapen in de punt van de boot en zonder Vincent word ik iedere paar minuten gelanceerd! Vincent komt er na een paar uur varen bij waardoor de temperatuur nog hoger stijgt. Als ik weer eens wakker ben geworden zie ik dat hij het raampje toch heeft opengedaan en ik blijft stilletjes wachten tot de eerste golf (Vincent ligt onder het raam). Het duurt niet lang voordat ik een enorme plens hoor, zo heb ik toch nog wat lol tijdens deze barbaarse nacht. 

Eindelijk is de nacht voorbij en kunnen we ons zweethok verlaten voor een heerlijk ontbijtje. Inmiddels hebben we alle ruimte in de kajuit want ongeveer de helft ligt ziek of knock-out out van de zeeziekte pillen op bed. Wij hebben nergens last van en dat merkt ook Captain Mike op. Als hij hoort hoeveel pillen we hebben ingenomen begint hij te lachen en komen we erachter dat we een overdosis hebben ingenomen, maar het werkte wel! Hoe lang de tocht precies zal gaan duren is onduidelijk, we hebben het verzoek gekregen hier niet naar te vragen, aangezien dit niet is te voorspellen. Na ongeveer 44 uur op open zee komt het verlossende woord van Captain Mike dat hij Cartagena kan zien en is iedereen opgelucht dat ons een 3e nacht bespaard blijft. In de haven van Cartagena (Colombia) worden we nog getrakteerd op pizza en een koud biertje als we wachten op de immigratie. De lol zit er weer in en al snel zijn we de barbaarse nachten op de boot vergeten. 

Cartagena

Zodra we ingecheckt zijn trakteren we onszelf direct op een heerlijke lange warme douche! Na een snelle hap duiken we het grote, zachte en vooral koele bed in om wat uurtjes gemiste slaap in te halen. De volgende ochtend heb ik even het idee dat ik weer op de boot lig, gelukkig is dat snel voorbij. We maken een wandeling door het gezellige, koloniale Cartagena om vervolgens met de Noren Martin en Thomas te eten. Na het eten lopen we naar het gezellige Plaza de Trinidad waar we ook Matthew, Andrew, Marina en Matthieu ontmoeten. Het wordt een gezellige avond en de cocktails vloeien weer rijkelijk! Om 12 uur is Vincent jarig en dat moet natuurlijk gevierd worden. Samen met Martin en Matthew brengen we nog een bezoek aan Club Havana, een Cubaanse club waar flink gedanst wordt. We ontmoeten een koppel uit Bogota en hij blijkt dansleraar te zijn. Ik krijg een gratis les salsa, geweldig! We wisselen nummers uit om in Bogota wat danslessen te nemen. 

Op oudejaarsdag worden we met een klein katertje wakker en doen we de rest van de dag lekker rustig aan. Voor oudejaarsavond hebben we kaarten voor een restaurant met een band en DJ. Patrick en Sarah (het Zwitserse stel van de boot) zitten verderop in een restaurant. Even voor 12 uur lopen we gezamenlijk naar de stadsmuur om naar het vuurwerk te kijken. Het vuurwerk valt een klein beetje tegen en na 5 minuten is het alweer voorbij. We gaan op pad om een leuke plek te zoeken waar we het nieuwe jaar kunnen vieren. Helaas valt het allemaal een beetje tegen en ook de kater van de avond ervoor helpt niet mee om weer in de feeststemming te komen. Na een laatste fles champagne zoeken we dan ook maar weer ons bedje op. Hoewel Oud en Nieuw een beetje tegenviel is Cartagena wel een geweldige bruisende stad waar we nog veel langer hadden kunnen blijven!

Santa Marta, part I

Per bus verlaten we Cartagena om na 4 uurtjes in Santa Marta aan te komen. Wederom een leuk stadje aan de Caribische kant van Colombia. Ik heb hier Spaanse lessen geboekt en Vincent gaat voor zijn Advanced (duiken). Na de eerste dag start ik om 09:00 uur met mijn Spaanse les. Ik heb privé les en Aleja mijn profesora is een super leuke meid! Een wereld van verschil in vergelijking met Cuba! Ik betaal slechts 25.000 Peso’s per uur (omgerekend €7,50) en leer ontzettend veel op een leuke speelse manier afgewisseld met grammatica. De eerste week heb ik 4 dagen 4 uur les per dag en met mijn huiswerk erbij is het best pittig! Vincent heeft helaas last van zijn oren met duiken en moet daarom even wat rust nemen. We kiezen ervoor om wat langer in Santa Marta te blijven zodat Vincent zijn Advanced kan afronden en ik nog wat extra lessen Spaans kan nemen. Door een nationale feestdag en het weekend is de taalschool 3 dagen gesloten en boeken we een tripje naar Palomino. Bijzondere ervaring weer het voelt als een weekendje weg tijdens onze reis.

Palomino

We kunnen onze grote backpacks in het hotel achterlaten en reizen met een klein tasje middels de public bus vanuit Santa Marta naar Palomino wat ongeveer 2 uurtjes rijden is. Palomino is een stoffig stadje vol met backpackers, we hebben een privé kamer in een hostel geboekt en op het eerste gezicht ziet het er prima uit. Palomino heeft een mooi strand waar we de eerste dag doorbrengen. Er loopt ook een rivier door het stadje welke uitkomt in zee. Voor een 30.000 Peso’s huur je een band waarmee je op de rivier kunt tuben totdat je bij de zee uitkomt. Als je de band huurt brengen ze je op de motor naar een punt vanwaar je nog een klein halfuurtje moet klimmen om bij het startpunt in de rivier te komen. Hoewel ik in Cambodja heb gezworen nooit meer op een motor te stappen, wil ik toch wel heel graag tuben en besluit ik de belofte met mezelf te breken. Zonder helm met blote benen en een enorme band spring ik achterop de motor. Nu herinner ik me weer waarom ik mezelf de belofte heb gedaan. Ruige paden, helling op, helling af, gelukkig duurt de rit maar 10 minuten en komen we heelhuids aan bij het startpunt. Het is de moeite waard geweest, de omgeving is prachtig en na ongeveer 2 uurtjes dobberen komen we aan bij de zee. Wederom een leuke ervaring! Dat kunnen we niet zeggen over de 2e ochtend in het hostel. Was de keuken de eerste dag nog keurig schoon, nu stond deze vol met vaat en resten eten van de vorige dag (het is hier gemiddeld 35 graden). Het hostel verhuurd ook hangmatten en dit trekt het low,low,low budget backpackers volk aan. Over het algemeen niet de meest schoonste mensen. Onder de hangmatten treffen we gore kleding aan en als we de de straat oplopen worden we getrakteerd op een kotspartij van een van de gasten. We beseffen ook maar weer eens hoe goed wij het hebben en zijn blij dat onze laatste nacht er hier al op zit. 

Santa Marta, part II

Als we terug zijn in Santa Marta hebben we nog net genoeg tijd om te lunchen voordat onze Spaanse les begint. Ook Vincent neemt deze week een paar lessen, dit keer in de middag en 2 uur per dag. Ik heb nu volledig in het Spaans les van Elsa en Vincent krijgt les van Aleja die goed Engels spreekt, beide zijn echt geweldig! Na wederom 4 dagen les hebben we allebei flinke vooruitgang geboekt in de Spaanse taal. Mocht je ooit Spaanse les willen nemen in Colombia dan is dit hun webadres http://www.neotropical.se.

Vincent heeft inmiddels 3 van de 5 duiken kunnen afronden, helaas speelden daarna zijn oren weer op door een verkoudheid. Volgende week staat Providencia met wel 35 duikspots op het programma, hopelijk is de verkoudheid dan weer verdwenen en kan hij het alsnog afronden. In Santa Marta brengen we vooral veel tijd door op het dakterras om ons huiswerk te maken, het is overdag te warm om wat te ondernemen (en we zijn een beetje lui). De eerste avonden brengen we door met Martin en Thomas uit Noorwegen, als zij vertrokken zijn komen we de Zwitserse Sarah en Patrick weer tegen waar we wederom een gezellige avond mee doorbrengen. Ook Sarah en Patrick reizen door, maar dan komen we weer de Zwitserse Andrea met haar Colombiaanse vriend Juan (crew Sangria boot) tegen. Ook daar brengen we weer 2 avonden mee door. We hadden nooit verwacht zoveel leuke mensen tegen te komen! Colombia staat nu na ruim 2 weken al op nummer 1, we genieten volop. Het is een stuk goedkoper waardoor we weer wat kunnen inlopen op ons budget, de mensen zijn super vriendelijk, overal klinkt heerlijke muziek en van de gezellige restaurantjes kunnen we ook geen genoeg krijgen. Vlakbij Santa Marta zit Tyrona park waar je van de natuur kunt genieten en wandel liefhebbers kunnen in 4,5, of 6 dagen naar de Ciudad Perdida (verloren stad) hiken. Kortom, Colombia heeft het allemaal en we hebben pas een klein gedeelte gezien. We blijven gelukkig nog ruim 2 weken in Colombia. Maandag vliegen we vanuit Santa Marta naar Medellín. 

Tot de volgende blog!

Foto’s

12 Reacties

  1. Annemarie:
    14 januari 2018
    Geweldig klinkt t allemaal, alsof ik een beetje mee reis. Enne, die Vincent is Echt van Alle markten thuis! Captain Vincent 😉💪. Advanced gaat hem zeker lukken ( heb ik zelfs 😉). Nog lekker genieten en vooral doorschrijven. Lfs Annemarie
  2. Lisette:
    14 januari 2018
    Even los van alle avonturen, wat zien jullie er heerlijk gezond en bruin uit zeg! Jaloersmakend gewoon.
  3. Paula van den Akker:
    14 januari 2018
    Wat een spannende avonturen en iedere keer weer leuk om te lezen wat jullie zoal doen en meemaken!
  4. Kim:
    14 januari 2018
    Wat een geweldige avonturen weer, en zo leuk geschreven...X
  5. Ed en Yoyce:
    14 januari 2018
    Wat een belevenissen zeg! We hebben echt het gevoel door jouw ogen alles te zien Nancy. Geweldig zoals je alles met humor en waar nodig de details op schrijft. En fantastisch wat jullie allemaal meemaken. Prachtige foto’s ook! We kijken weer uit naar het volgende verhaal. 💋
  6. Annette:
    14 januari 2018
    Bucketlist? Golven van 5 meter? Ajakkie. Colombia klinkt super. Die zet ik op mijn bucketlist. Veel plezier!
  7. Mieke Meijers:
    14 januari 2018
    Jullie genieten!! Het zijn prachtige foto's! Wat een geweldige verhalen!! Nog véél plezier!!!
    Mieke en Ber
  8. Marie-José:
    14 januari 2018
    Wauw wat een mooi verhaal wij genieten iedere keer weer van jullie spannende belevenissen 😚😚😚
  9. Daniela:
    15 januari 2018
    Heerlijk om jullie verhalen te lezen en de fotos te zien. Plaatsvervangend zeeziek 😓 .
    Wat een avonturen en inderdaad Vincent van alle markten thuis. En jou.
  10. Daniela:
    15 januari 2018
    Enjoy bedoel ik natuurlijk
  11. Jolanda en Ad:
    17 januari 2018
    we hebben weer genoten van jullie reisverslag super
  12. Jos Noordeloos:
    25 januari 2018
    Nancy en Vincent , weer mooie verhalen en mooie foto's . Schitterend gewoon en lekker doorgaan met genieten en fotograferen. maakt Vincent nog foto's met zn drome ???
    groetjes Jos