San Juan del Sur-Ometeppe-Leon-Granada

13 december 2017 - Granada, Nicaragua

La Fortuna (Costa Rica)-San Juan del Sur (Nicaragua)

Vanuit la Fortuna reizen we per shuttle naar Nicaragua. Na 3 uur rijden komen we aan bij de grens, na heel wat paspoortcontroles en stempeltjes zijn we aangekomen bij de bagagescanner. Mijn tassen gaan er soepeltjes doorheen, dan volgen de tassen van Vincent en zetten ze de band stil. Met samen geknepen billen wachten we af waarvoor ze de band stop zetten, hoewel we het antwoord eigenlijk al weten. Als Vincent zijn camera uit de tas haalt roept het mannetje naar zijn collega dat het gewoon een camera is, deze dame neemt haar beroep echter serieus en wil toch nog even verder zoeken. Ik besluit de spanning te doorbreken en vraag vriendelijk waar ze naar op zoek is, eerst negeert ze me en dan geeft ze uiteindelijk aan dat ze op zoek is naar een drone. En dat is precies het antwoord waar Vincent niet op zat te wachten. Ondanks zijn zoektocht op internet blijkt de drone toch verboden in Nicaragua en zit er niks anders op dan de drone bij de grens achter te laten en deze weer op te halen als we het land verlaten. Na een uurtje formulieren invullen etc. hebben we in ieder geval het geluk dat de bus is blijven wachten en dat er verder geen boete aan verbonden is. Zonder drone reizen we verder naar onze eerste stop in Nicaragua het surf dorpje San Juan del Sur. 

San Juan del Sur

Dit knusse dorpje is voornamelijk gericht op surfers, overal waar je kijkt lopen de geblondeerde surfdudes en stoere surfdudettes in slowmotion rond. Hier klinkt Bob Marley uit de speakers en als je aan het straatbeeld wilt voldoen, loop je lekker op je blote voeten met een ijskoude Toña (lokaal biertje) in je hand. In de avond klinkt er overal vuurwerk, voornamelijk harde knallen. Het blijkt dat ze hier de hele maand een feest rondom Maria vieren en dat vieren ze vooral met knallen, heel veel knallen. Het komt regelmatig voor dat ik om 04:00 rechtop in mijn bed zit omdat ze dan alweer beginnen met het vuurwerk. 

Vanuit San Juan del Sur vertrekken er dagelijks shuttles naar de diverse stranden in de omgeving. Wij kiezen eerst voor het rustige strand Hermosa om lekker een dagje te relaxen op een standbedje. Natuurlijk kunnen we niet weg uit San Juan del Sur voordat we ook op een surfplank hebben gestaan. Dus vertrekken we de volgende dag naar het stand van Maderas voor onze eerste surfles. Na wat oefeningen op het strand lopen we met onze surfplanken de zee in. Met wat vallen, opstaan en slokken zout water lukt het ons zowaar om enkele seconden op de plank te blijven staan. Achteraf een pijnlijke, maar zeer leuke ervaring!

Ometeppe

Na ons surfavontuur vertrekken we met blauwe knieën en spierpijn in onze armen richting het mooie Ometeppe. Dit eiland bestaat voornamelijk uit de 2 vulkanen Maderas en Concepcion. Hier ga je terug in de tijd en lopen de paarden, koeien, varkens, kippen en honden vrij in het rond. We bezoeken de eerste dag een vlindertuin en maken een tocht door het national park, pakken wat geschiedenis mee in het museum, lunchen aan het strand en nemen in frisse duik in de natural springs Ojo de Agua. Als afsluiter vertrekken we naar Puntas Jezus Maria voor een prachtige zonsondergang. Als de zon net onder is komen we Tucker tegen, een gezellige Amerikaan die we in Costa Rica ook al hadden ontmoet. De rest van de avond brengen we gezamenlijk door onder het genot van nachos, Toñas en Flor de Caña (lokale rum vooral Vincent’s favoriete drankje). 

De actieve vulkaan Concepcion kun je beklimmen, maar dat kost je 8 tot 10 uur. Wij kiezen ervoor om een quad te huren en een tour richting de waterval San Ramon te maken op de vulkaan Maderas. Hiervoor moeten we eerst 1,5 uur naar de vulkaan rijden om vervolgens nog ca. 2 km met de quad de vulkaan op te rijden en uiteindelijk nog een klein uurtje hiken. De waterval is prachtig en de lange uitdagende trip meer dan waard! Helaas zit ons verblijf in Ometeppe er dan alweer op, we hadden hier makkelijk nog 3 nachten kunnen verblijven!

Leon

Na het relaxte San Juan del Sur en Ometeppe worden we compleet overdonderd in Leon. Dit is een drukke en vieze stad waar we ineens te maken krijgen met zwervers, bedelaars en kindjes die geld proberen te verdienen. Als we op een terras wat gaan eten worden we helemaal dol van alle belletjes die klingelen van de eetstalletjes, instrumenten van de kinderen die wat proberen te verdienen en het vuurwerk wat hier non stop knalt. Voor het eerst voelen we ons niet echt prettig en zijn we blij als we weer terug in het rustige eco hotel zijn. De volgende ochtend maken we nog een korte stadswandeling en dan is het wel wat rustiger, maar ik kan nog steeds niet enthousiast worden van het ‘authentieke’ Leon. In de middag maken we een hike naar de Telica vulkaan waar we genieten van een geweldige zonsondergang. Een beetje wrang voor Vincent is dat we daar een Nederlander treffen die met exact dezelfde drone lekker aan het vliegen is op de vulkaan. Hij had de drone in zijn surfplanktas gestopt en kon zo moeiteloos de grenscontrole door. Misschien toch maar een surfplank kopen! Als de zon onder is kunnen we in de krater het hete lava zien, erg gaaf! Deze tour maakt het verblijf in Leon wel weer goed en gelukkig vertrekken we de volgende ochtend naar het mooie Granada.

Granada

Deze kleurrijke stad is een stuk toeristischer dan Leon. Hoewel hier ook zwervers en bedelaars zijn voelt het een stuk prettiger en is het veel gezelliger. Overal zijn leuke restaurantjes, prachtige kerken en koloniale gebouwen in alle soorten kleuren. Op advies van een aantal andere reizigers gaan we s’avonds eten bij Pita Pita een mediterraans restaurant. Terwijl we lekker zitten te eten komt er ineens een bekend gezicht binnen lopen! Ik wist dat mijn collega Bram tegelijkertijd in Nicaragua zou zijn, maar onze reisschema’s sloten niet aan om elkaar te treffen. Door het omgooien van plannen zijn we nu toch tegelijkertijd in Granada en toevallig kozen Bram en zijn leuke vriendin Lisa hetzelfde restaurant uit van de 54 restaurants in Granada. Het wordt een zeer gezellige avond die we nog voortzetten op een terrasje waar we uiteindelijk om 02:00 s’nachts weggekeken worden door het personeel. De volgende ochtend staan we enigszins wat brak op om een tour per paard en wagen te maken door Granada. Vandaag stond er een trip naar het dorpje Masaya en de Masaya vulkaan op de agenda met als afsluiter een bezoek aan Laguna de Apoyo. De Masaya vulkaan hebben we helemaal niet gezien en als snel krijgen we toch een beetje het gevoel dat onze guide zijn geld wel erg makkelijk verdiend. We betalen 55 dollar p.p. wat een hoop geld is hier. Als we aankomen bij Laguna de Apoyo zien we al snel dat dit een hoop goed maakt, het is er werkelijk waar prachtig. We zoeken een snel een bedje om een heerlijk middagje te relaxen. Als we aankomen bij de vrije bedjes liggen Bram en Lisa daar ook weer. Zij hebben duidelijk meer ervaring qua reizen, zij betaalden 7 dollar entree en een paar euro voor de bus. Wij hebben nog wat leren :-)

Morgen vertrekken we weer naar de grens om de drone op te halen (fingers crossed!!) en reizen we door naar San Jose, Costa Rica. Vrijdag vliegen we van San Jose naar Drake Bay om een overnight tour door het Corcovado park te maken, hopelijk zit het weer in Costa Rica nu een beetje mee! In vergelijking met de sneeuw in Nederland hebben we natuurlijk niks te klagen :-) 

Foto’s

9 Reacties

  1. Annemarie:
    14 december 2017
    Wederom Mooi geschreven , wat maken jullie een hoop mee, en wat een tegenstrijdigheden daar. Nou vince, wij duimen mee en laat ons graag even weten of je je drone gewoon terug krijgt! Lfs
  2. Ed en Yoyce:
    14 december 2017
    Inderdaad weer heel levendig geschreven. Opnieuw krijgen we bet gevoel dat we over jullie schouders mee mogen kijken en alles mee beleven. Spannend, van die droge inderdaad. Ook wij zijn benieuwd! 💋
  3. Jolanda en Ad:
    14 december 2017
    Weer een super leuk verhaal we genueten er iedere keer van nu hopen dat Vincent zijn drone terug krijg liefs van ons xxx
  4. Kim:
    14 december 2017
    Lieve Nancel,
    Wat een mooi verhaal en geweldige foto’s weer...En super grappig en toevallig dar jullie Bram tegenkwamen. O ja, die flor de Cañas kan ik me nog wel herinneren 😉...
    Nog veel plezier en ook ik duim voor de drone.
    💋 Kimmel
  5. Martin:
    14 december 2017
    Als je in het koude, donkere en natte Nederland zit, dan zijn jullie reisverhalen even een heerlijke ontsnapping aan de dagelijkse sleur en droom ik even weg naar verre landen.
  6. Sonja:
    15 december 2017
    Lieve Nancy en Vincent,
    Heerlijke verhalen! Je krijgt zin om ook die kant op te komen. Het is volop genieten zo te lezen voor jullie.
    Xxx mama
  7. Paula van den Akker:
    17 december 2017
    Wat een avonturen!!
  8. Lisa:
    19 december 2017
    Wat mooi en levendig geschreven!! En wat was het veelste gezellig met jullie! Genoten! Fijn dat Vincent inmiddels zijn drone weer heeft.;) Geniet van jullie fantastische reis!
  9. Mieke Meijers:
    4 januari 2018
    Jullie genieten👍geweldige ervaringen 🌻🌻nog HÉÉL veel plezier❤🌻