Galapagos-Quito-Cuyabeno Amazone

Santa Cruz

Na een nachtje Quito pakken we de benodigde spullen in voor de Galapagoseilanden en kunnen we de rest van de bagage achterlaten in het hotel. Wel zo lekker om maar met de helft van onze bagage te reizen! Ik reis met 16 kilo in mijn grote backpack en ongeveer 6 kilo in mijn dagtas. Vincent draagt ongeveer 21 kilo in zijn grote backpack en 10 kilo in zijn handbagage. We doen steeds ons best om dit wat te verminderen, maar met de wisselende temperaturen hebben we het meeste gewoon echt nodig (behalve dan de enthousiast ingepakte hardloopkleding). Dus dan is het heerlijk als je 20 kilo in een hotel kunt achterlaten. Als we gepakt zijn stappen we in een taxi naar het vliegveld en kan ons Galapagos avontuur op dag 100 van onze reis beginnen.Na een vlucht van 2,5 uur komen we aan op het eiland Santa Cruz. Het voelt weer een beetje alsof we net aan onze reis beginnen en we glunderen van oor tot oor. Eerst moeten we nog even in de rij aansluiten om de entrance fee á 100 dollar p.p. te betalen, maar daarvoor krijgen we wel een echte Galapagos stempel in ons paspoort! Op Santa Cruz ligt het vliegveld Baltra en we zijn enorm verbaasd over hoe groot het eigenlijk is. Wij dachten bij de Galapagoseilanden aan kleine eilanden, maar niets is minder waar. Vanaf Baltra stappen we eerst in een bus die ons in 10 minuten naar een boot brengt, deze brengt ons in nog eens 10 minuten naar de overkant waar we in de volgende bus stappen. Deze bus doet er ongeveer 50 minuten over om bij de busterminal van Santa Cruz te komen en dan is het nog ongeveer 15 minuten lopen naar het centrum. Zodra we in het hotel zijn droppen we snel onze spullen en gaan we op zoek naar een bootticket richting het eiland Isabela. We regelen een boot om 07:30 uur de volgende ochtend en meteen een snorkeltour om 11:00 uur. Als je alles eruit wil halen, dan moet je wel beschikken over wat timemangement skills. Om op een ander eiland te komen heb je toch zeker 4 uur nodig. De boottocht duurt 2 tot 2,5 uur en vooraf heb je overal tassen controle op vers eten, bloemen etc. Om bij de boot te komen heb je eerst een taxibootje nodig en deze heb je ook weer nodig om op het eiland te komen. Nadat we verzekerd zijn van boottickets en de snorkeltour lopen we (380 dollar lichter!) richting de haven waar we onze eerste ontmoeting hebben met zeeleeuwen. Ze liggen op de bankjes, vlonders en in de bootjes. Zo bijzonder om te zien hoe relaxt ze gewoon blijven liggen terwijl je foto’s maakt, soms lijkt het zelfs of ze even voor je poseren. We eten nog even in Charles Binfort Street een leuke straat vol met kleine restaurantjes waar je een dagmenu hebt voor 5 dollar (je moet ergens op bezuinigen). Daarna duiken we ons bedje in want morgen gaat de wekker om 06:00 uur en dat is best nog uitslapen op de Galapagoseilanden. 

Isabela

Om 10:00 uur we aan op Isabela en worden we welkom geheten door een kolonie zeeleeuwen en tientallen marine leguanen. Jackson de eigenaar van het hotel staat ons op te wachten en brengt ons naar het hotel. Mooi op tijd om ons nog even om te kleden voordat we worden opgehaald voor de Los Tuneles snorkeltour. Onderweg richting de snorkelplek zien we tientallen manta roggen van zeker 3 meter groot. Ze maken sprongen uit het water wat echt fantastisch is om te zien. We stoppen bij een rots en daar maken we kennis met onze blauwvoetige vriendjes, de blue footed boobie (Jan van Gent), de mask boobie en mega Pelikanen. Dan is het tijd om te snorkelen en gaan we op zoek naar haaien. We komen o.a. zeeschildpadden van bijna 2 meter tegen, kleine blacktip haaien (30/45 cm), gouden roggen, zeepaardjes, papagaai vissen, een octopus en in een grot liggen circa 15 whitetip haaien op de bodem. Dat is voor mij wel even slikken, ze zijn net zo groot als ik zelf ben en hoewel ik klein ben, is een haai van 1,5 meter best groot! Na onze eerste snorkelspot varen we onder het genot van een lunch verder naar de volgende plek. Hier vinden we de lavatunnels in het water waar ook weer de prachtige reuze zeeschildpadden zitten en de Sally lightfoot crab een bijzonder gekleurde crab. Deze plek is magisch en kom je echt verder nergens anders tegen. We maken nog een wandeling over het lava en langs cactussen van meer dan honderd jaar oud. Verbluft van al dit moois varen we terug richting de haven voor weer een dagmenuutje. De volgende dag zitten we om 06:30 uur aan het ontbijt om vroeg op pad te kunnen, onze boot vertrekt om 15:00 uur richting Santa Cruz en Isabela heeft nog zoveel meer te bieden. Ook Isabela is groot dus regelen we een chauffeur die ons meeneemt naar weer een aantal bijzondere plekken. We beginnen bij Cueva de Sucre een lavatunnel die binnenin goud glanst door de algen. Vanaf Mirador del Mango hebben we een mooi uitzicht op de diverse vulkanen en zien we ook dat maar een heel klein gedeelte bewoond is en dat verder alles beschermd natuurgebied is. We maken een stop bij een geboortecentrum voor de gigantische landschildpadden die wel 100 jaar oud kunnen worden. Bewonderen Flamingo’s, drinken koffie aan een prachtig strand en sluiten af met wederom een snorkelplek Concha de Perla waar de zeeleeuwen en marine leguanen lekker rondzwemmen. Dan nemen we de boot weer terug naar Santa Cruz waar we de volgende dag om 09:30 uur verwacht worden op Baltra voor een 4-daagse cruise.

Cruise Estrella del Mar

Ook vandaag zitten we om 06:30 uur aan het ontbijt hoewel we pas om 09:30 uur op Baltra worden verwacht, moeten we natuurlijk weer met de bus, het bootje en de bus. We worden opgewacht door onze gids Graciela en vertrekken wederom per bus richting de Estrella del Mar onze boot voor de komende dagen. We hebben een upperdek kamer met stapelbed én een eigen badkamer met warme douche! Wat een luxe in vergelijking met onze zeiltrip naar Cartagena. Op de boot is ook voldoende ruimte om tussendoor lekker te lezen of te genieten op het zonnedek (het is hier rond de 34 graden). Als we onze bagage hebben opgeruimd staat er een uitgebreide lunch klaar en varen we ondertussen naar de eerste plek het eiland Bartolome. We worden na de lunch met een klein bootje naar een prachtig strand gebracht om vanaf daar te gaan snorkelen. Ieder eiland heeft weer andere dieren en op Bartolome kunnen we als we geluk hebben pinguïns spotten. Het water is mooi helder en al snel zien we een hoeveelheid aan vissen in alle soorten, maten en kleuren. Als we wat verder richting de rotsen gaan, zwemt er een grote whitetip haai onder ons. We zwemmen om de rots heen en ja hoor daar zitten 2 pinguïns heerlijk op een rots van het zonnetje te genieten. Vervolgens schiet er een 3e pinguïn onder ons door om ook lekker in het zonnetje te gaan zitten. Wat is dit toch een bijzondere ervaring! We komen nog een mooie grote spotted eagle ray tegen, zien een Chocolate chip zeester, de Estrella del Mar (blauwe zeester) en nog een paar haaien (ik begin er al aan te wennen). Na de snorkeltrip krijgen we warme chocolademelk op de boot en hebben we tijd om te relaxen. In de avond varen we verder naar het eiland Genovesa waar we de volgende dag zullen aankomen.In de ochtend maken we een wandeling door Darwin Bay op Genovesa waar we de red footed boobie en opnieuw de blue footed boobie kunnen bewonderen. Vervolgens staat er weer een snorkeltrip op het programma waar we met flink wat geluk een hammerhead haai kunnen treffen. En ook nu hebben we weer geluk want binnen nog geen 5 minuten zwemmen er 3 hammerhead haaien onder ons! Ik was dolgelukkig met de pinguïns en Vincent is helemaal happy met Mr. Hammerhead. Niet veel later komen we een groep van ongeveer 40 gouden roggen tegen, een trumpetfish, verschillende Moorish Idols (Dora uit Nemo) en de Galapagos fur seal (ander soort zeeleeuw). Deze cruise mag dan wat kosten, maar het is het nu al meer dan waard! In de middag maken we een wandeling over el Barranco (Genovesa) en daar kunnen we (als we geluk hebben haha) de Barn Owl spotten. Wie de uil spot krijgt een gratis biertje en dat laat ik me geen 2 keer zeggen. We hebben een vogelspotter in ons midden en dus ben ik kansloos, maar wie de volgende spot krijgt ook een biertje. Met een verrekijker tuur ik de tranen in mijn ogen, maar met succes want ik heb een biertje gewonnen! Na alle activiteiten kunnen we weer lekker relaxen en na het diner varen we naar het eiland Plazas waar we de volgende dag starten met een wandeling. Plazas staat bekend om de vele verschillende vogels we zien daar o.a. de red billed tropical bird, cattle egret, brown noddy term, great blue herron en de storm petrel. Tevens zijn er veel grote leguanen, de Marine Leguaan, Land Leguaan en een mix van deze 2 de Hybrid leguaan. Je raakt hier echt niet uitgekeken!Tijdens de lunch varen we naar het eiland Santa Fe waar we eigenlijk zouden gaan snorkelen, maar 5 dagen geleden is hier een toerist aangevallen door een bullshark. De eerder genoemde haaien zijn vrij onschuldig, maar een bullshark is andere koek en kan erg agressief zijn. De man is overigens met slechts een aantal hechtingen in zijn voet er goed vanaf gekomen. Omdat het een patroon kan worden dat de haai mensen aanvalt heeft onze organisatie de snorkeltrip omgeruild voor een wandeling. Tijdens de wandeling zien we niet veel nieuws en het water is hier zo kraakhelder dat er een aantal (waaronder Vincent) toch wel teleurgesteld zijn dat ze niet het water in mogen. Daarbij zijn er andere groepen die wel aan het snorkelen zijn. De kapitein heeft het een tijdje in de gaten gehouden en geeft dan toch groenlicht om het water in te gaan, dit overigens tot ongenoegen van de gids. Ik vind het wel prima zo op de boot en blijf met een andere vrouw en de gids lekker op de boot. Een crewmember gaat met het kleine bootje bij de groep varen en staat voor de grap klaar met een flinke peddel om eventueel een klap uit te delen aan de haai. Vincent duikt in het water en verliest daarbij zijn onderwater camera, gelukkig is een Canadees zo vriendelijk om deze op 4 meter op te duiken. Als we net opgelucht zijn dat hij zijn camera heeft, verschijnt er rechts van de boot ineens een enorme haai! Groter, breder en donkerder dan ik tot nu toe heb gezien en de gids begint de gillen dat iedereen het water uit moet. Ik begin op mijn vingers naar Vincent te fluiten, die natuurlijk weer het dichtstbij is, en te roepen dat hij het water uit moet. Hij kijkt me een beetje glazig aan denkt nog haha grappig hoor. Totdat hij mijn blik ziet en dan toch maar naar de boot zwemt en zich gelukkig snel en soepel omhoog trekt. De gids is in alle staten en er is geen twijfel over mogelijk dat dit de bullshark was. Ik heb ook een uurtje nodig om bij te komen van de schrik en Vincent die baalt natuurlijk alleen maar dat hij geen foto heeft. Na ons bullshark avontuur is het tijd voor het laatste diner en dan vroeg naar bed, want morgen worden we om 05:00 uur aan het ontbijt verwacht. We varen terug naar Santa Cruz waar we vroeg in de ochtend nog een bezoek brengen aan de gigantische landschildpadden. Daarna nemen we afscheid van de groep, zij gaan naar huis en wij varen vanmiddag naar het eiland San Cristobal om daar nog 3 dagen te verblijven. Vincent wil daar een duik gaan maken bij Kickerrock waar je o.a. de hammerhead haai kan vinden. Toch een beetje ongerust vraag ik aan de gids of er een decompressie kamer aanwezig is op de eilanden. Deze is aanwezig en zelf een gespecialiseerde duikarts. We hebben nog een paar uur over voordat we vertrekken en kunnen dus mooi even langs deze arts voor advies na het duikongeluk. We moeten even wachten voordat de kliniek opengaat en raken aan de praat met een medewerker. Het is Carnaval en deze medewerker wist niet dat de kliniek eigenlijk gesloten zou zijn, gelukkig heeft hij contact met de arts en als blijkt dat er een patiënt (Vincent) zit is de arts toch bereid om te komen. Niets is toeval, want na de medische check blijkt dat Vincent echt een zware tik heeft gehad en de komende 3 maanden niet mag duiken. Ontzettend vervelend natuurlijk als je op de Galapagoseilanden bent, maar de schade die hij had kunnen oplopen zou nog veel vervelender zijn geweest. We komen eind van de middag aan op San Cristobal en kunnen nog even meegenieten van het Carnaval. Dat vieren ze hier door elkaar te besmeuren met verf, eieren, avocado en eigenlijk alles wat maar lekker vies is. We boeken een 360 snorkeltrip (5 plekken rondom het eiland) en gaan 1 dag zelf op pad naar verschillende strandjes en snorkel plekken. San Cristobal is het gezelligste eiland en is ook beter betaalbaar qua eten en drinken. Na het Carnaval is het Valentijnsdag en genieten we van heerlijke sushi op onze laatste avond op de Galapagoseilanden. De volgende ochtend gaan we voor het eerst deze reis op zoek naar wat souvenirs en genieten we nog 1 keer van de zeeleeuwen in de haven en dan is het tijd om op het vliegtuig te stappen terug naar Quito. Kapot van de vele activiteiten, maar wat hebben we van deze bijzondere plek genoten!

Quito

Via ons hotel La Rosario maken we een free walking tour door Quito. De gids is een een Tourisme student en maakt er een leuke en interessante tour van. Quito blijkt een veel leukere stad te zijn dan we in eerste instantie dachten. Ongeveer 45 minuten rijden vanaf Quito heb je het 00o00’0” punt, oftewel exact op de evenaar. Met een chauffeur rijden we eerst naar een mooi uitkijkpunt om vervolgens naar dit punt te gaan en daar het verschil tussen het zuidelijk halfrond en het noordelijk halfrond te ervaren. We laten een bak water leeg lopen op het noordelijk halfrond en daar loopt het tegen de klok in weg. Nog geen 2 meter verderop doen we hetzelfde op het zuidelijk halfrond en daar loopt het met de klok mee weg. Exact in het midden laten we een ei balanceren op een spijker wat heel gemakkelijk gaat, maar wat weer onmogelijk is op het zuidelijk of noordelijk halfrond. Best grappig om te ervaren, helaas hebben we onze paspoorten niet mee anders kregen we een stempel in ons paspoort. Wat ook grappig is, is dat het monument voor de evenaar 600 meter verderop staat. Klein inschattingsfoutje destijds van de Franssen. De laatste dag zijn we eigenlijk van plan om met de kabelbaan omhoog te gaan totdat we Merrit en Luuk (het gezellige stel uit Medellin) tegen het lijf lopen. We wisten dat ze in Quito waren en hadden s’avonds met elkaar afgesproken, maar nu we elkaar toch al zien kunnen we net zo goed vast een wijntje nemen. Van onze plannen komt verder niks meer, maar het is wel weer erg gezellig. S’avonds eten we in de gezellige wijk La Ronda en daarna drinken we nog een drankje om vervolgens allebei de bus rond 23:00 uur te pakken richting de Amazone. We hebben een aparte opstap plaats, maar hopen stiekem een beetje elkaar weer in de bus te treffen. Als onze bus voor komt rijden, zitten Merrit en Luuk inderdaad in dezelfde bus en kunnen we de avond nog even voortzetten.

Cuyabeno Amazone

De busrit is niet al te comfortabel en van slapen komt weinig. Ook komt er een abrupt einde aan als Vincent en ik ineens om 06:00 uur ergens in de middle of nowhere moeten uitstappen. We worden afgezet in een leeg restaurant en het duurt vervolgens ruim 2 uur voordat er eindelijk iemand binnenkomt en ontbijt voor ons gaat maken. Na het ontbijt worden we opgehaald door een andere bus en rijden we nog circa 2 uur naar het startpunt waar we op de boot kunnen stappen richting onze lodge. We ontmoeten onze gids en 3 andere meiden die in onze groep zitten. Het is nog ruim 2 uur varen voor we bij de lodge zijn, onderweg spotten we al meerdere soorten apen en diverse kaaimannen. We hebben een mooie lodge en na een uitgebreide lunch gaan we per boot op zoek naar een Anaconda. Helaas treffen we deze niet aan, maar wel weer Luuk en Merrit. Het blijkt dat we slechts 5 minuten varen bij elkaar vandaan zitten, dus vragen we onze gids of hij kan regelen dat wij de volgende avond even langs kunnen gaan. Officieel mag je s’nachts niet varen, maar hij gaat zijn best doen. In het donker varen we terug, met een zaklamp kun je de kaaimannen gemakkelijk spotten door de rode ogen die oplichten in het donker. Het stikt hier werkelijk van de kaaimannen en overal lichten de rode oogjes op. We komen onderweg ook nog een baby Boa constrictor tegen. Na het diner zijn we allebei gesloopt en duiken we vroeg het bedje in, maar niet voordat ik de kamer goed geïnspecteerd heb op spinnen, slangen en schorpioenen. De kust is veilig en we vallen onder het genot van de jungle geluiden in een diepe slaap. De 2e dag staat er een 3 uur durende hike op het programma waarin we gelijk les krijgen in hoe te overleven in de jungle. We eten boomschors (natuurlijk malaria medicijn), (levende) mieren die naar limoen smaken, witte smurrie die de gids met zijn mes uit een boom haalt en laten mieren over onze hand lopen die we vervolgens verpulveren omdat ze goed werken als antimuggen crème. Aan het begin gaf de gids aan dat hij kon zien en ruiken dat er wilde zwijnen zaten en misschien hadden we wel het geluk ze onderweg te treffen. Ik weet nog van onze trekking in Costa Rica dat deze wilde zwijnen nou niet bepaald schattige varkentjes zijn, maar maak me op dat moment niet zo druk. Dan hoort de gids de wilde zwijnen die gemakkelijk te herkennen zijn aan het gegrom en het klakken van hun tanden. We verlaten het pad om op zoek te gaan naar deze agressieve varkentjes. Onderweg spotten we een heel schattig uiltje en als iedereen een foto heeft gemaakt zijn de wilde zwijnen al te ver. We keren weer terug naar het pad waar we na ongeveer 10 minuten wederom een groep wilde zwijnen tegen komen. De gids vertelde tijdens het wandelen over 4 jagers die met huid en haar zijn opgegeten door deze beesten. En toch ben je nieuwsgierig en wil je ze op de foto dus verlaten we het pad weer om ze van dichtbij te bewonderen. Het klakken van de tanden en het gegrom klinkt steeds dichterbij en dan staan we ineens oog in oog (ongeveer 30 meter afstand) met een groep van 50-100 wilde zwijnen. We zien ze rennen en roepen enthousiast naar elkaar waar je ze kan zien. Totdat ze onze kant op beginnen te rennen en het klakken en grommen angstaanjagend dichtbij komt. De gids schakelt over naar de alerte modus en ik zie hem zoeken naar een oplossing. Van de gids in Costa Rica weet ik dat klimmen in een boom je enige redding is en ik ga alvast op zoek naar een boom. De gids roept ons terug en we moeten schuilen achter een dikke boom. Inmiddels zijn we al voor 180 graden omsingeld door de wilde zwijnen (6 meter afstand) en ik plas nog net niet in mijn broek. Gelukkig zijn ze zo snel als ze kwamen ook ineens weer weg doordat de gids een paar stronken de andere richting op gooide. Met een hartslag van 200 staan we te trillen op onze benen! De gids is euforisch en wij uiteindelijk ook, maar jeetje wat had dit verkeerd af kunnen lopen. Zelfs Vincent was dit keer onder de indruk! De rest van de tocht ben ik alleen maar bezig met de wilde zwijnen en om het nog erger te maken komen we weer een groep tegen, dit keer met jongen en dus nog agressiever. Als de gids weer de jungle intrekt blijven wij allemaal zonder te twijfelen op het pad en ik klim alvast een meter in een boom. Dan klinkt het gegrom en geklak weer en zijn we er van overtuigd dat we zonder gids verder moeten, uiteindelijk keert hij toch glunderend terug wederom zonder foto’s want hij wist niet hoe de lens werkte. Godzijdank zijn we daarna redelijk snel klaar met de hike en kunnen we weer lachen om dit avontuur. In de avond maken we een nachtwandeling, hoewel het een ander stuk jungle is kan ik er niet van genieten en ben ik gefocust op klakken en grommen. Het is de gids gelukt om een taxibootje te regelen naar Luuk en Merrit waar we een heerlijk wijntje kunnen drinken om ons verhaal te doen en te zorgen dat we door de wijn makkelijk in slaap vallen. De derde dag gaan we lekker varen en blijven we op het water waarvandaan we verschillende vogels, aapjes en schildpadden spotten. We maken Yucca brood bij een Amazonestam en bezoeken een Sjamaan die Vincent onder handen neemt. Met een soort berenklauw slaat hij op de rug van Vincent die er vervolgens uitziet alsof hij door de brandnetels heeft liggen rollen. De laatste dag gaan we om 06:00 s’morgens vogels kijken vanaf een 40 meter hoge toren. Daarna ontbijten we met z’n allen en is het tijd om de spullen te pakken en weer richting Quito te vertrekken. Luuk en Merrit zitten ook weer in dezelfde bus dus slaan we biertjes in voor onderweg en maken er een gezellige busrit van. Om 21:30 uur komen we aan in Quito en nemen we afscheid van Merrit en Luuk, zij blijven nog in Quito en wij vertrekken de volgende dag naar Baños. De Amazone was prachtig en weer een geslaagd avontuur!